چای نوشیدنی مورد علاقه مردم در سراسر جهان است. چای سبز و چای سیاه هر دو از برگ های گیاه کاملیا سیننسیس تهیه می شوند.
تفاوت اصلی بین این دو چای این است که چای سیاه اکسید می شود ولی چای سبز نه.
برای تهیه چای سیاه، ابتدا برگ ها را می پیچند و سپس در معرض هوا قرار می دهند تا فرآیند اکسیداسیون آغاز شود. این واکنش باعث می‌شود که برگ‌ها قهوه‌ای تیره شوند و طعم آن ها تشدید شود.
از سوی دیگر، چای سبز به گونه ای فرآوری می شود که از اکسیداسیون آن جلوگیری شود و به همین علت رنگ آن بسیار روشن تر از چای سیاه است.
در این مقاله با سدن شاپ همراه باشید تا تحقیقات در مورد چای سبز و چای سیاه را بررسی کنیم و مشخص کنیم کدام یک سالم تر است.
فواید مشترک چای سبز و چای سیاه
در حالی که چای سبز و چای سیاه متفاوت هستند، اما برخی از فواید سلامتی آن ها یکسان است.
می توانند از قلب شما محافظت کنند.
چای سبز و سیاه هر دو غنی از گروهی از آنتی اکسیدان های محافظ به نام پلی فنول هستند.
به طور خاص، آن ها حاوی فلاونوئیدها، زیرگروهی از پلی فنول ها هستند. با این حال، نوع و مقدار فلاونوئیدهای موجود در آن ها متفاوت است. به عنوان مثال، چای سبز حاوی مقادیر بسیار بالاتری از اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) است، در حالی که چای سیاه منبع غنی از تئافلاوین است.
به نظر می رسد که فلاونوئیدهای موجود در چای سبز و سیاه از قلب شما محافظت می کنند.
یک مطالعه بر روی حیوانات نشان داده است که چای سبز و چای سیاه به میزان 26 درصد در کمترین دوز و تا 68 درصد در بالاترین دوز در جلوگیری از تشکیل پلاک عروق خونی به یک اندازه موثرهستند.
این مطالعه همچنین نشان داد که هر دو نوع چای به کاهش کلسترول بد (LDL) و تری گلیسیرید کمک می کنند.
علاوه بر این، دو بررسی که بیش از 10 مطالعه کیفی را بررسی کردند، نشان داد که نوشیدن چای سبز و چای سیاه می تواند فشار خون شما را کاهش دهد.
علاوه بر این، تحقیقات دیگری در مورد چای سبز نشان داد خطر حمله قلبی و سکته مغزی در افرادی که 1 تا 3 فنجان چای سبز در روز می نوشند، به ترتیب %19 و %36، در مقایسه با افرادی که کمتر از 1 فنجان چای سبز در روز می نوشند کاهش می یابد.
همچنین، نوشیدن حداقل 3 فنجان چای سیاه می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را تا 11 درصد کاهش دهد.
می توانند عملکرد مغز را تقویت کنند.
چای سبز و چای سیاه هر دو حاوی کافئین هستند که یک محرک شناخته شده است.
چای سبز حاوی کافئین کمتری نسبت به چای سیاه است - حدود 35 میلی گرم در هر فنجان (230 میلی لیتر) در مقایسه با 39 تا 109 میلی گرم برای همان مقدار چای سیاه.
کافئین با مسدود کردن انتقال دهنده عصبی بازدارنده آدنوزین، سیستم عصبی شما را تحریک می کند. همچنین به آزادسازی انتقال دهنده های عصبی تقویت کننده خلق و خو مانند دوپامین و سروتونین کمک می کند.
در نتیجه، کافئین می تواند هوشیاری، خلق و خوی، زمان واکنش و یادآوری کوتاه مدت را افزایش دهد.
چای سبز و سیاه همچنین حاوی اسید آمینه L-theanine هستند که در قهوه وجود ندارد.
تصور می‌شود که ال تیانین از سد خونی مغزی عبور می‌کند و باعث آزاد شدن یک انتقال‌دهنده عصبی بازدارنده در مغز به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) می‌شود که حالتی آرام اما هوشیار را ایجاد می‌کند.
در عین حال باعث ترشح هورمون های تقویت کننده خلق و خوی دوپامین و سروتونین می شود.
به نظر می رسد که L-theanine اثرات کافئین را متعادل می کند. ترکیب این دو ماده حتی ممکن است باعث هم افزایی باشد، زیرا یک مطالعه نشان داد افرادی که L-theanine و کافئین را با هم مصرف می‌کنند نسبت به زمانی که هر یک به تنهایی استفاده شوند توجه و دقت بهتری دارند.
به طور کلی، مقدار L-theanine در چای سبز کمی بیشتر از چای سیاه است، اگرچه مقدار آن می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
چای سبز و چای سیاه هر دو جایگزینی عالی برای قهوه در افرادی هستند که می‌خواهند خلق و خوی خود را بدون داشتن بی‌قراری ناشی قهوه بهبود ببخشند.
چای سبز سرشار از آنتی اکسیدان قوی EGCG است.
چای سبز منبع عالی آنتی اکسیدان قوی اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) است.
اگرچه چای سبز حاوی پلی فنول های دیگری مانند کاتچین و اسید گالیک است، به نظر می رسد که EGCG قوی ترین پلی فنول در چای سبز و احتمالاً مسئول بسیاری از فواید سلامتی آن است.
در اینجا لیستی از مزایای احتمالی EGCG در چای سبز را مرور می کنیم:
- سرطان: مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که EGCG موجود در چای سبز می تواند از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری کرده و باعث مرگ سلول های سرطانی شود.
- بیماری آلزایمر: EGCG می تواند اثرات مضر پلاک های آمیلوئیدی که در بیماران مبتلا به آلزایمر انباشته می شوند را کاهش دهد.
- ضد خستگی: یک مطالعه نشان داد که موش‌هایی که نوشیدنی حاوی EGCG مصرف می‌کردند، در مقایسه با موش‌هایی که آب می‌نوشیدند، مدت شنای طولانی‌تری تا زمان خسته شدن داشتند.
- محافظت از کبد: نشان داده شده است که EGCG باعث کم شدن احتمال ابتلا به کبد چرب در موش هایی می شود که رژیم غذایی پرچرب دارند.
- ضد میکروب: این آنتی اکسیدان می تواند باعث آسیب به دیواره سلولی باکتری شود و حتی ممکن است انتقال برخی از ویروس ها را کاهش دهد.
- آرام بخش: ممکن است با گیرنده های مغز شما تعامل داشته باشد تا اثر آرام بخشی بر بدن شما اعمال کند.
اگرچه بیشتر تحقیقات در مورد EGCG در چای سبز به صورت مطالعات آزمایشگاهی یا بر روی حیوانات انجام شده است، این یافته ها به فواید گزارش شده از نوشیدن چای سبز اعتبار می بخشند.
چای سیاه حاوی تئافلاوین های مفید است.
تئافلاوین ها گروهی از پلی فنول ها هستند که منحصر به چای سیاه اند.
آن ها در طول فرآیند اکسیداسیون تشکیل می شوند و در حدود %6-3 از تمام پلی فنول های موجود در چای سیاه را تشکیل می دهند.
به نظر می رسد تئافلاوین ها فواید سلامتی بسیاری دارند که همه ی این فواید به توانایی آنتی اکسیدانی آن ها مربوط می شود.
این پلی فنول ها می توانند از سلول های چربی در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد محافظت کنند و می توانند از تولید آنتی اکسیدان طبیعی بدن شما حمایت کنند.
علاوه بر این، آن ها می توانند از قلب و عروق خونی شما نیز محافظت کنند.
یک مطالعه بر روی حیوانات نشان داد که تئافلاوین ها می توانند خطر تشکیل پلاک در رگ های خونی را با کاهش التهاب و افزایش دسترسی به اکسید نیتریک، که به گشاد شدن رگ های خونی شما کمک می کند، کاهش دهند.
علاوه بر این، تئافلاوین ها به طور قابل توجهی سطح کلسترول و قند خون را کاهش می دهند.
آن ها حتی ممکن است باعث تجزیه چربی شوند و به عنوان یک کمک بالقوه برای مدیریت چاقی توصیه شده اند.
در واقع، تئافلاوین موجود در چای سیاه ممکن است همان ظرفیت آنتی اکسیدانی پلی فنول های چای سبز را داشته باشد.
چای سیاه یا چای سبز؟ کدام یک را باید بنوشید؟
چای سبز و چای سیاه فواید مشابهی دارند. در حالی که آن ها در ترکیبات پلی فنولی خود متفاوت هستند، ممکن است اثرات مفید مشابهی بر عملکرد عروق خونی داشته باشند.
اکثر تحقیقات حاکی از آن هستند که چای سبز دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی تری نسبت به چای سیاه است، اما یک مطالعه نشان داد که چای سبز و سیاه دارای ظرفیت آنتی اکسیدانی یکسانی هستند.
گرچه هر دو حاوی کافئین هستند، اما چای سیاه معمولاً دارای کافئین بیشتری است (چای سبز انتخاب بهتری برای افرادی است که به این محرک حساس هستند.) علاوه بر این، چای سبز حاوی L-theanine بیشتری است، اسید آمینه ای که آرام بخش است و می تواند اثرات کافئین را متعادل کند.
درنهایت، اگر به دنبال تقویت کننده حاوی کافئین هستید که به اندازه قهوه قوی نباشد، چای سیاه می تواند گزینه خوبی برای شما باشد.
به خاطر داشته باشید که چای سیاه و سبز هر دو حاوی تانن هستند که می تواند به مواد معدنی متصل شود و ظرفیت جذب آن ها را کاهش دهد. بنابراین، بهتر است چای بین وعده های غذایی مصرف شود.
نتیجه گیری
چای سبز و سیاه فواید مشابهی برای سلامتی از جمله برای قلب و مغز دارند.
در حالی که چای سبز ممکن است حاوی آنتی اکسیدان های قوی تری باشد، آزمایشات و مطالعات یک چای را بر دیگری ارجح نمی داند.
هر دو حاوی کافئین محرک و ال تیانین هستند که اثر آرام بخشی دارد.
به طور خلاصه، هر دو مکمل عالی برای رژیم غذایی شما هستند.
کلمات کلیدی: چای، چای سیاه، چای سبز، خواص چای، فواید چای، خواص چای برای سلامتی، چای معطر، سدن شاپ، مقایسه چای سبز و چای سیاه، فواید چای سیاه، فواید چای سبز